Barclaya longifolia

{flike}

Bron: Aquatoni Maandblad van Antoni van Leeuwenhoek, Assen

Barclaya longifolia, wie heeft ‘m nog? Vermoedelijk niet zo heel veel aquariumliefhebbers meer. Dat komt omdat de plant niet altijd even rijkelijk verkrijgbaar is en ook omdat Barclaya longifolia een beetje als lastig bekend staat. Toch is deze vertegenwoordiger van de familie van de waterlelies een lust voor het oog als de plant het een beetje naar de zin heeft.

Barclaya longifolia is een waterplant die voorkomt in Zuidoost-Azië (Zuid Thailand, Sumatra) en in Nieuw-Guinea. Daar groeit de plant in losse tot dichte groepen op zonnige of half beschaduwde plaatsen in snelstromende heldere beken met zacht zuur water in een zanderige leemachtige bodem. De plant heeft een knolvormige tot 6 centimeter lange, vlezige wortelstok. De bladeren staan rozetvormig op een steel gelijk aan de halve bladlengte. De bladschijf is breed aan de voet en loopt spits toe, de maximale lengte is 35 cm. De kleur is olijfgroen of bruinrood en de onderzijde roodachtig, soms purper-groenig, vooral de bovenkant heeft bij veranderde lichtinval fraaie weerschijnkleuren, een soort zijdeachtig effect. De bladeren zijn slap en heel dun, ze blijven ondergedoken en er worden nooit drijfbladeren gevormd.

De plant bloeit gemakkelijk en op 2 verschillende manieren: een “normale bloem” die boven water uitkomt en een bloem die onder water blijft en niet open gaat.

Het aparte is, dat de laatste bloeivorm juist kiemkrachtig zaad oplevert. Die laatste bloeivorm heet “cleistogaam”, een mooi woord om te onthouden voor een quiz of zoiets.

Barclaya longifolia is een prachtige aquariumplant die echter wel enige eisen stelt. De plant kan het best gehouden worden in zacht tot middelhard, zuur, goed bewegend water bij hogere temperaturen van 25ºC tot 28ºC. De plant is beslist warmtebehoeftig en heeft ook een zogenoemde “warme voet” nodig, zoals we dat ook wel van Cryptocoryne kennen. In de bodem moet voldoende voedsel voor de plant aanwezig zijn: enige leemtoevoeging is daarom aan te bevelen. De hoeveelheid licht doet er minder toe. Normale verlichting voor een gezelschapsbak is voldoende; bijzonder lichtbehoeftig is de plant niet.

Waar we wel even op moeten letten is de aanwezigheid van slakken in de bak. Die vinden de bladeren bijzonder smakelijk.

Barclaya longifolia heeft de neiging soms even een rustpauze in te lassen na een periode van goede groei. We kennen dat ook wel van Aponogeton-soorten. Dan de plant niet weggooien! Na verloop van tijd komt hij wel weer. De plant kan ook gezaaid worden van de zaden die in de bloemen voortgebracht worden. Dat zouden eigenlijk meer mensen moeten doen, want de plant is niet zo goed verkrijgbaar, maar wel bijzonder mooi. En wat is er nu mooier dan een prachtige, zelf opgekweekte blikvanger in je aquarium?